Ղազարոս Աղայան

24.02.2014
Պատրանք
Վեր է կացել են սարում
Սեր Չալակը իր թևից
Գնում է մութ անտառում
Քաջ ախպերս ետևվից:

Զրնգում են նրանք խոր
Էն անտառում կուսական
ես կաչում եմ նորից նոր
ինձ թվում է, թե կգան...
զո՜ւր... վաղո՜ւց են, ա՜խ, նչրանք
Մեր սարերից գնացել
էն զիլ թեներն են մենակ
Իմ ականջում մնացել...

                                                  Ղազարոս Աղայան <<Արեգակը գյուղում>>